Gonbadkabood

اما کشف جدید من...

راست میگن خوب

امیدوارم جواب خودت این باشه که فلانی رو تو زندگی میاوردم...و بر عکس این نباشه

چرا باید هنوزم بهانه شو بگیری؟

به کم باید راضی بودم و

کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش وملال انگیز بودم
برگ‌های آرزوهایم یکایک زرد می‌شد
آفتاب دیدگانم سرد می‌شد
آسمان سینه ام پر درد می‌شد
ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می‌زد
اشک‌هایم همچو باران دامنم را رنگ می‌زد
وه … چه زیبا بود اگر پاییز بودم
وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم
شاعری در چشم من می‌خواند شعری آسمانی
در کنارم قلب عاشق شعله می‌زد
در شرار آتش دردی نهانی
نغمه‌ی من
همچو آواری نسیم پر شکسته
عطر غم می‌ریخت بر دل‌های خسته
پیش رویم :
چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر :
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سینه ام :
منزلگه اندوه و درد و بد گمانی
کاش چون پاییز بودم

امشب هم حال اون شبایی هستم که دندون عقل شو کشیده بود
(همونجا شاید عقلش اومد یا رفت)